نسبت طلایی یکی از زیباییهای دنیای ریاضی است که رد آن را در جایجای طبیعت میتوان مشاهده کرد، از نسبت طول اندامهای انسان گرفته تا چشمنوازترین آثار معماری و حتی رشد مارپیچ دانههای گل آفتابگردان. نسبت طلایی، عددی غیرگویا (گنگ) است که با حرف یونانی فی نمایش داده میشود. مقدار دقیق آن از رابطه 2/( 5√+1)= φ بدست میآید که حدود 1.618033988749894848294586834 است. بسیاری از هنرمندان معتقدند شکلهایی که در آنها نسبت طلایی رعایت شده است، چشمنوازترین شکلهای ممکن را تشکیل میدهند.
در نگاه اول چنین به نظر میرسد که فرد رزمیکار به خاطر تمرینهای سخت و ویژه توانسته پوست محکمی پیدا کند، طوری که بتواند در برابر ورود سرنیزههای تیز مقاومت کند. اما واقعیت این نیست. هرچند تمرینهای رزمی در مقاومت بیشتر ماهیچهها در برابر سرنیزه تاثیر دارد، اما عامل اصلی آسیب نرساندن سرنیزهها به بدن، توزیع فشار است.
تخته سنگ بزرگی را در نظر بگیرید که به ته دره ای سقوط کرده و مدت هاست که در همان جا مانده است. چقدر تعجب می کنید اگر ببینید تخته سنگ بطور خود به خود انرژی گرفته و ناگهان شروع به بالا رفتن از دامنه دره کرده و در نهایت با خروج از دره به آن سوی دامنه کوه بغلتد. شاید باور کردنی نباشد اما مشابه چنین رویدادی به طور طبیعی به وفور در دنیای اسرار آمیز کوانتومی رخ می دهد!
در فیزیک کلاسیک تخته سنگ از بالای تپه عبور داده می شود اما در فیزیک کوانتوم برای عبور تخته سنگ میان تپه تونل زنی صورت می گیرد.
تحقیقاتی علمی که روی ساختار مغز آلبرت انیشتین انجام شده نشان می دهد که مغز این دانشمند نابغه با انسان های عادی متفاوت است.
به گزراش مهر، علت نبوع اینشتین پرسشی است که پس از انتشار چهار مقاله علمی انیشتین تاکنون ذهن بسیاری را درگیر خود کرده است، این مقالات از سال 1905 برای همیشه نگاه انسان را با فضا، زمان، انرژی و ماده تغییر داد. اکنون دانشمندان چینی نیز به تحقیق درباره مغز انیشتین ملحق شده اند، طی یک مقاله علمی که هفته گذشته در مجله علمی مغز منتشر شد یک گروه از دانشمندان از دانشگاه «نرمال شرق چین» در شانگهای تصاویر مغز اینشتین را تحلیل کردند و به یک تفاوت مهم رسیدند که تاکنون به آن توجه نشده بود. براساس نتایج این تحقیق جدید، نیمکره های چپ و راست مغز آلبرت اینشتین به طور غیر عادی دارای ارتباط های خوبی با یکدیگر بودند که ممکن است این ویژگی علت نبوغ وی باشد.
ادامه مطلب ...
بوزون هیگز باز هم خبرساز شد، این ذره یک ذره بنیادی فرضی دارای جرم است که وجود آن در 48 سال پیش توسط پیتر هیگز 84 ساله فیزیکدان نظری بریتانیایی و فرانسوا انگلرت 80 ساله فیزیکدان نظری بلژیکی پیش بینی شده بود تا اینکه سرانجام در چهارم ژوئیه ۲۰۱۲ این ذره اسرارآمیز در شتاب دهنده ی بزرگ هادرونی CERN به اثبات رسید، اکنون باگذشت یک سال از این کشف٬ پرافتخارترین جایزهی علمی امسال یعنی نوبل فیزیک سال ۲۰۱۳ به این دو فیزیکدان رسید.
پیتر هیگز ( راست ) و فرانسوا انگلرت ( چپ ) برندگان نوبل فیزیک سال 2013
این جایزه به پاس پیش بینی نظری وجود ذره ای بنیادی که درک مبدا جرم ذرات زیر اتمی را ممکن میسازد به این دو اهدا شد.برای دریافت جایزه امسال بسیاری بر این عقیده بودند که این دو دانشمند شایستهترین افراد برای دریافت نوبل هستند. احتمال این که هیگز و انگلرت برنده نوبل امسال شوند سال گذشته زمانی قوت گرفت که در برخورد دهنده هادرونی بزرگ (LHC) که در سرن سوییس قرار دارد آزمایشی انجام شد که به گفته دانشمندان، دانش فیزیک نظری را تغییر داد. دانشمندان پروتونها (گروهی از ذرات تشکیلدهنده هسته اتم) را تا سرعت نور شتاب دادند و ذرات کوچکتری را که در این برخورد ایجاد شد بررسی کردند، به امید اینکه برخی پرسشهای اساسی را پاسخ دهند و ذره موسوم به بوزون هیگز را پیدا کنند. ادامه مطلب ...