تفاوت مغز اینشتین با سایر انسان ها کشف شد

تحقیقاتی علمی که روی ساختار مغز آلبرت انیشتین انجام شده نشان می دهد که مغز این دانشمند نابغه با انسان های عادی متفاوت است.

به گزراش مهر، علت نبوع اینشتین پرسشی است که پس از انتشار چهار مقاله علمی انیشتین تاکنون ذهن بسیاری را درگیر خود کرده است، این مقالات از سال 1905 برای همیشه نگاه انسان را با فضا، زمان، انرژی و ماده تغییر داد. اکنون دانشمندان چینی نیز به تحقیق درباره مغز انیشتین ملحق شده اند، طی یک مقاله علمی که هفته گذشته در مجله علمی مغز منتشر شد یک گروه از دانشمندان از دانشگاه «نرمال شرق چین» در شانگهای تصاویر مغز اینشتین را تحلیل کردند و به یک تفاوت مهم رسیدند که تاکنون به آن توجه نشده بود. براساس نتایج این تحقیق جدید، نیمکره های چپ و راست مغز آلبرت اینشتین به طور غیر عادی دارای ارتباط های خوبی با یکدیگر بودند که ممکن است این ویژگی علت نبوغ وی باشد.

 

«ویوی من» از دپارتمان فیزیک دانشگاه «نرمال شرق چین» تکنیک جدیدی برای انجام این تحقیق ابداع کرده است و برای نخستین بار جسم پینه ای مغز اینشتین را با جزئیات بررسی کرده است. جسم پینه ای (corpus callosum) بخشی از مغز پستانداران است که وظیفه پیوند دو نیمکره مغزی راست و چپ را دارد. این بخش گسترده ترین بخش سفید مغز است که از 200 تا 250 میلیون نورون ساخته شده است.

«دین فالک» انسان شناس تکاملی در دانشگاه ایالتی فلوریدا و یکی از نویسندگان این تحقیق اظهار کرد: این تحقیق بیشتر از سایر تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده به واقع داخل مغز اینشتین را بررسی کرده است. این تحقیق اطلاعات جدیدی ارائه کرده که به اطلاعات دانشمندان درباره سطح مغز اینشتین معنا می دهد. وی افزود: این تکنیک باید مورد توجه سایر محققانی که ارتباطات داخلی مهم مغز را مطالعه می کنند، قرار گیرد.

در سال 1955، چند ساعت پس از درگذشت اینشتین یک پاتولوژیست به نام «تواس هاروی» در دانشگاه «پیرنستون» با انجام یک کالبد شکافی مغز اینشتین را به امید اینکه محققان آینده بتوانند روی رازهای نبوغ وی تحقیق کنند از بدنش خارج کرد. اگرچه وی، برخی قسمت های مغز اینشتین را برای تحقیق خود برش زد اما در کل این مغز به طور مناسبی تا امروز حفظ شده است. در سال 2010 بقایای مغز انیشتین به موزه ملی بهداشت و پزشکی آمریکا اهدا شد.

نتایج تحقیقات این تیم نشان می دهد که ارتباط بخش های مختلف نیمکره های مغزی انیشتین در مقایسه با گروه های کنترل پیر و جوان بسیار گسترده تر بوده است.